İşte bundan 7-8 sene önce aynen bende bu ruh hali içindeydim. Olumsuzlukların ardı arkası kesilmiyor ve bende sürekli yaşadığım olumsuzlukları düşünüp kendimi daha beter çıkmaza sürüklüyordum. Son olay 15 günlük hastane sürecinden sonra bir yakınımı kaybetmek oldu. Tam o sıralarda kuzenim yurtdışından iş için İzmir'e geldi ve bende ona eşlik etmek üzere İzmir'e gittim. Öyle güzel öyle eğlenceli zaman geçirdik ki.
Tabi dönüş günü geldi. Ben bütün stresimi yok sayıp üzerine bu kadar eğlenince, dönüş yoluna başladığım anda üzerime bir hüzün, bir yanlız hissetme duygusu çöreklendi kaldı.
Yol 6 saat bana göre hayatım felaket. O anda ne oldu bilmiyorum şöyle bir silkindim. Kendime aynen şöyle dedim bundan sonra hayatın süper olacak, herşey yoluna girecek ve çok mutlu olacaksın. O gün kendimi öyle bir şartlamışım ki gerçekten o gün bu gündür Allah'a çok şükür (maşallah) hayatımda herşey tıkırında gidiyor. Çok mu bişey değişti hayır. Ama ben olumlu düşünmeyi öğrendim. Negatif düşünmenin negatiflikleri, pozitif düşüncenin pozitiflikleri getirdiğini yaşadım ve gördüm.
Peki ben bu kadar lafı niyemi ettim bu gün bütün gün bir arkadaşımı motive etmeye çalıştım sanırım başarılıda oldum. Hızımı alamadım burada da devam edeyim dedim :)
Bu konuları herkesin çok iyi bildiğini biliyorum sadece bazen hatırlamak gerekiyor ve tabiki uygulamak.
Diyeceğim o ki bir deneyin. Güne gülümseyerek başlayın. Sahip olduklarınız için şükredin. Kendinize değer verin. Siz herşeyin en iyisine layıksınız. Bir kaç gün deneyin bakın herşey nasıl güzel olacak.
Not: Başlığım benim için önemli bir kitap adı Mücadeleyi Bırak Yaşamla Dans Et-Susan Jeffers
Sevgiyle...
Sanki benden bahsediyor gibisin ..
YanıtlaSilThe Secret kitabını okudun mu? Ben okuduktan sonra senin gibi oldum. Junior Pollyanna'ya (ya da herneyse yazılışı:)) döndüm.
YanıtlaSilsevgiler...