Oldum olası iyi bir dinleyici oldum. Derdi olan bana gelsin nasıl yaptığımı bilemesem de yüzünü güldürür, rahatlatır gönderirim. Sanırım ben derdimi dile dökemediğimden dostlarımın dertleriyle besleniyorum. Onların sıkıntılarını paylaştıkça benimkiler hiç oluyor. Ya da şükretmeme vesile oluyorlar. Onlara iyi geldikçe ben de iyi hissediyorum. Paylaşmazsak niye varız.
Ama bazende bunaldığım günler olmuyor değil, ki bu durum nadir oluyor.İşte o zaman kendime dönüyorum ve içime kapanıyorum. İşte böyle bir anda gözüme ilişti bu hadis; ” Dertliye yetişin. Kimin bir derdi varsa onu dinleyin. Bir kardeşinin ihtiyacını gidermek için, derdini dinlemek için yürüyen bir kimsenin her bir adımı umre sevabınca sevap alır” Hz. Muhammet (SAV)
Bir kez daha şükrediyorum. Azıcık olsun deva olabiliyorsam ne mutlu bana ve dostlar iyi ki varlar.
Sevgiyle ve Aşkla...
öyle oluyor canım benim bunalıyorsun ama kısa sürüyor :) hemen diyorsunki ya bırak beni koş dostlarına diyorsun yüreğine o zaman oda kendini unutuyor :)
YanıtlaSil