EYLÜL...

Yine bir eylül zamanı..

Hayatımın kaçıncı eylülü?
Önceden de sever miydim ki acaba?
Yoksa bu seneye mi özgü hislerim?
Bana göre nisanla başlayan doğasal uyanış eylülle son buluyor.
Sanki artık nadasa geçiş zamanı.
Nisana kadar bir kış uykusu, bir kendi içine dönme, belki yenilenme çabaları.
Sonbahar yaprakları gibi iç kırıklıklarını bir bir bırakma, uyanma, farkına varma zamanı.

Sanırım artık daha çok seviyorum eylülü.

Tıpkı okula başlangıç günleri gibi
Defterler, kitaplar alınır. Bir telaş ki nasıl keyifli bir telaş.
Kitaplar.defterler kaplanır.
Etiketlerin üzerine isimlerimiz en güzel yazımız ile yazılır.
Tabi bir de bir yaş daha büyümenin belirtisi bir üst sınıf gururla ilave edilir.

Şu anki durumla tek fark; o vakit zamanın hızlı akması beklenirken şimdi yavaşlaması istenir.

Yine bir eylül zamanı...

Evet biraz içimize dönme, bahara cıvıl cıvıl uyanabilmek için ruhumuzu besleme zamanı...

Ve ben daha huzurlu, daha dingin, daha farkında...

Sevgiyle...