Kayıp Gül - Serdar Özkan

Ahh gene süper bir kitap denk geldi. ( Teşekkürler ÇaÇa ) Okuduklarımın üzerine uzun uzun düşündüm, kendimi eleştirdim de eleştirdim. Biraz masalsı, felsefik, sade bir dille yazılmış harika bir roman. Okurken kendi içinizde de bir yolculuğa başlıyorsunuz. Sanırım hepimiz birer kayıp gül olmuşuz, kokumuzu yitirmişiz.

Kayıp bir ikizin izinden San Francisco’dan İstanbul’a, güllerin ve düşlerin dünyasına uzanan gizemli bir yolculuk...

''Hatırlıyor musun, güneşli günlerde sana akın akın koşanlar güz gelince bir bir terk etmeye başlıyorlardı seni. Kış iyice bastırınca da hiç kimseyi bulamıyordun yanında. Gururun seni yalnız bırakıyordu ve o kuru gururun yüzünden ağlayamıyordun bile. Bahardaki övgüler seni ne kadar yükseltmişse, sonbahardaki düşüşün de o denli yüksekten oluyordu. Havanın değişmesi yerle bir ediveriyordu seni... Oysa bir gül için bu böyle mi? Bir gül için, güz demek, yağmur demek. Güz demek, bahara hazırlık demek...

Üzgünüm dostum ama, sana tutkuyla bağlananlar bir gün seni terk edecekler. Çünkü onlar sana değil, kendi tutkularına tapıyorlar yalnızca. Ve bir gün gelecek, o tutkuları başka bir tanrıça bulacak. Senden daha güzel, daha güçlü bir tanrıça! İşte o zaman sen unutulacaksın. Kendini onların övgüleriyle var ettiğin için de, unutulduğun zaman yok olup gideceksin.''
kaynak

Gülünüzü bulmanız, gülünüzden sorumlu olmanız dileğiyle....