Bir düşünün bakalım...
En çok ihtiyaç duyduğunuzda kimler vardı yanınızda?
Şimdi bir de en az sabır gösterdiğiniz insanları sıralayın desem?
Aynı isimler değil mi?
Şöyle bakıyorum etrafima
Görüyorum ki,
Her ihtiyacımız olduğunda yanımızda olan insanlara daha sabırsız ve daha acımasız davranıyoruz.
O nasılsa her türlü nazımızı çekiyor diye düşünmeden tartmadan
beğendiğimiz gibi konuşabiliyoruz.
Öte yandan bakıyorum
bize desteği olmayan, hiçbir zaman yardım istiyemeyeceğimiz insanlara karşı
daha nazik ve sabırlıyız.
Ne tezat!
Madem benim nazımı Ayşe, Fatma vs. çekiyor, en çok onları önemsemem gerekmez mi?
En çok onlara saygı gösterip onları incitmemek için emek etmem gerekmez mi?
Nasılsa çekiyorlar diye sabrı bu kadar zorlamak...
Bence haksızlık.
Arayacaksak nazımızı çekenleri arıyalım.Paylaşacaksak önce onlarla paylaşalım.
En çok onları sayalım, en çok onları sevelim.
Çünkü bunu en çok onlar hak ediyor.
Bizim yanımızda iseler bizi sevdiklerinden, bize sabır gösteriyorlarsa kıyamadıklarından.
Asla zorunda değiller.
Ve bizde asla vazgeçilmez değiliz.
Demem o ki;
Sevdiklerimizi kendimizden uzaklaştırmayalım.
Bizi düşünenleri küstürmeyelim.
Sevgiyle...
onsekizağustosikibinonyedi/F.B.Ö.
Yaşlandıkça daha da bir kıymetli oluyorlar. Mutlu olmak için eş dost ve akraba çok öenmli
YanıtlaSil